Het Deense vijftal Go Go Berlin debuteerde in 2013 met het album ‘New Gold’ waar ik elders over geschreven heb. Dat album bracht hen naar vele podia over de hele wereld. Nu is er een vervolg met ‘Electric Lives’.
Als je de band niet kent en je ziet de hoes van dit album vermoed je mogelijk trieste, creepy, zware geluiden. Maar niks is minder waar. Energieke, rauwe gitaarrock, met riffs, ritme en zelfs het orgel ontbreekt niet.
Al luisterend kun je vele namen uit het heden en verleden van de rockmuziek als vergelijking noemen, maar dat zou een lange lijst worden. Instrumentale opener "006" doet zals het nummer doet vermoeden inderdaad neigen naar James Bond. Het pompende nummer (met strijkers!) kan zo dienen als soundtrack voor deel zoveel uit de filmserie. "Rest For the Restless" daarentegen valt eerder onder het kopje jaren '70 hartverscheurende rockballad.
Even over de helft van het album treffen we een nummer dubbele titel in "Starlight/ WDYW". En niet alleen een dubbele titel, maar ook ruim dubbele lengte. Tien minuten hebben de mannen voor dit nummer gereserveerd. En dan verwacht je een langzame, vertellende ballade, veel sferische muziek, etc. Maar niks van dat. Gewoon swingende rock.
"The Party" kan zo op een ouder album van Kings Of Leon, zoals het laatste deel van het album eigenlijk helemaal naar die band leunt. De afsluitende ballad "You Are The Sun" had wat mij betreft niet gehoeven en is met 6 minuten dan erg lang.
Laten we het houden op een album voor de breder georiënteerde rockliefhebber, die niet afhaakt als er ineens een orgel, piano of bliepje tussen de gitaren door te horen is.
Beoordeling: 8,3/ 10
Later deze maand is de band in Nederland te zien, namelijk:
23 maart Q Factory, Amsterdam
24 maart Vera, Groningen
25 maart Burgerweeshuis, Deventer
26 maart Asteriks, Leeuwarden
De laatste drie shows spelen ze overigens met DeWolff. ‘Electric Lives’ is inmiddels sinds een aantal weken verkrijgbaar.
Als je de band niet kent en je ziet de hoes van dit album vermoed je mogelijk trieste, creepy, zware geluiden. Maar niks is minder waar. Energieke, rauwe gitaarrock, met riffs, ritme en zelfs het orgel ontbreekt niet.Al luisterend kun je vele namen uit het heden en verleden van de rockmuziek als vergelijking noemen, maar dat zou een lange lijst worden. Instrumentale opener "006" doet zals het nummer doet vermoeden inderdaad neigen naar James Bond. Het pompende nummer (met strijkers!) kan zo dienen als soundtrack voor deel zoveel uit de filmserie. "Rest For the Restless" daarentegen valt eerder onder het kopje jaren '70 hartverscheurende rockballad.
Even over de helft van het album treffen we een nummer dubbele titel in "Starlight/ WDYW". En niet alleen een dubbele titel, maar ook ruim dubbele lengte. Tien minuten hebben de mannen voor dit nummer gereserveerd. En dan verwacht je een langzame, vertellende ballade, veel sferische muziek, etc. Maar niks van dat. Gewoon swingende rock.
"The Party" kan zo op een ouder album van Kings Of Leon, zoals het laatste deel van het album eigenlijk helemaal naar die band leunt. De afsluitende ballad "You Are The Sun" had wat mij betreft niet gehoeven en is met 6 minuten dan erg lang.
Laten we het houden op een album voor de breder georiënteerde rockliefhebber, die niet afhaakt als er ineens een orgel, piano of bliepje tussen de gitaren door te horen is.
Beoordeling: 8,3/ 10
Later deze maand is de band in Nederland te zien, namelijk:
23 maart Q Factory, Amsterdam
24 maart Vera, Groningen
25 maart Burgerweeshuis, Deventer
26 maart Asteriks, Leeuwarden
De laatste drie shows spelen ze overigens met DeWolff. ‘Electric Lives’ is inmiddels sinds een aantal weken verkrijgbaar.
Comments
Post a Comment