Nirvana en The Pixies hebben samen een plaat gemaakt'
Seb Dokman, Paul Dokman en Jesper Albers besloten hun krachten te bundelen onder de naam Paceshifters. Nu zijn ze aan hun vierde album toe. Ze gingen de studio in met producer Chris Smith en kwamen naar buiten met 'Waiting To Derail', een opvolger voor 'Breach' uit 2014.
Houd je van 90's rock? Dan is dit album een must have. Welk van de elf tracks je ook beluistert, ergens krijg je een flashback naar je favorieten uit die periode.
Het hele album klinkt als een mix van Nirvana uit hun 'Bleach' periode, The Pixies en Smashing Pumpkins, mede door de zang die vaak net als Billy Corgan klinkt. In "Yearning Desire" hoor ik dan nog een 90's favoriet als Magnapop, kortom: nostalgie.
Het ramt, het rockt, het stoomt in fijne korte nummers die behoudens afsluiter "Boundaries" nergens door de 4 minuten gaan. Ook lekker voor een vlotte liveshow die kortere nummers.
Met de drie eerdere albums speelde de band al op vele festivals en reikte hun roem tot over de landsgrenzen; met deze vierde plaat zitten ze geheid nog een tijdje langer in de Nederlandse rock top!
Beoordeling: 7,7/ 10
Het album is inmiddels als download, cd en vinyl verkrijgbaar. Om de boel te promoten zijn de mannen gister begonnen aan een clubtour en kun je ze binnenkort onder andre zien in EKKO Utrecht, Podium Asteriks Leeuwarden, Dauwpop, Zwarte Cross en een aantal akoestische in-stores bij Plato.
Seb Dokman, Paul Dokman en Jesper Albers besloten hun krachten te bundelen onder de naam Paceshifters. Nu zijn ze aan hun vierde album toe. Ze gingen de studio in met producer Chris Smith en kwamen naar buiten met 'Waiting To Derail', een opvolger voor 'Breach' uit 2014.Houd je van 90's rock? Dan is dit album een must have. Welk van de elf tracks je ook beluistert, ergens krijg je een flashback naar je favorieten uit die periode.
Het hele album klinkt als een mix van Nirvana uit hun 'Bleach' periode, The Pixies en Smashing Pumpkins, mede door de zang die vaak net als Billy Corgan klinkt. In "Yearning Desire" hoor ik dan nog een 90's favoriet als Magnapop, kortom: nostalgie.
Het ramt, het rockt, het stoomt in fijne korte nummers die behoudens afsluiter "Boundaries" nergens door de 4 minuten gaan. Ook lekker voor een vlotte liveshow die kortere nummers.
Met de drie eerdere albums speelde de band al op vele festivals en reikte hun roem tot over de landsgrenzen; met deze vierde plaat zitten ze geheid nog een tijdje langer in de Nederlandse rock top!
Beoordeling: 7,7/ 10
Het album is inmiddels als download, cd en vinyl verkrijgbaar. Om de boel te promoten zijn de mannen gister begonnen aan een clubtour en kun je ze binnenkort onder andre zien in EKKO Utrecht, Podium Asteriks Leeuwarden, Dauwpop, Zwarte Cross en een aantal akoestische in-stores bij Plato.
Comments
Post a Comment