Op SXSW won Angie McMahon de Grulke Prize waarmee ze werd uitgeroepen tot de meest talentvolle en veelbelovende internationale artiest van 2019. Ze deelde het podium met The Pixies, Mumford & Sons, Leon Bridges en Angus & Julia Stone. Vorige week was het tijd voor haar debuutalbum 'Salt'.
De Australische kreeg in haar thuisland al de nodige airplay op Triple J en gezien de Grulke Prize for voor Developing Non-U.S. Act op SXSW (waarmee ze opvolger is van Jade Bird) liggen er internationaal ook kansen.
'Salt' wisselt trage ballads als "Soon" en "Push" waarin McMahon's stem de vrije kans krijgt af met meer rockgetinte tracks als "Keeping Time" en "Slow Mover", waarbij die laatste de gitaar erg doet denken aan een versnelde versie van Alabama Shakes' "Hold On".
En over vergelijkingen gesproken; McMahon's stem doet vaak denken aan Chrissie Hynde, zangeres van The Pretenders. Luister maar eens naar "Pasta", een nummer overigens met als thema 'waarom zit ik hier alleen maar pasta te eten terwijl iedereen om me heen stappen in het leven lijkt te maken?'.
Afsluiter "If You Call" is een beetje een discussiepunt. Hou je van nummers met kop, staart en hook zul je de bijna acht minuten erg lang vinden duren; echter ben je iemand die opgaat in een nummer en uitgerekte nummers prima vindt zul je dit het hoogtepunt van het album vinden.
En zo heeft 'Salt' voor elk wat wils.
Beoordeling: 6,4/ 10
Volgende week is McMahon te zien op Sziget in Budapest, waarna ze teruggaat naar Australië. Nederlandse of Belgische data zijn niet voorhanden, wel een video voor "Pasta".
De Australische kreeg in haar thuisland al de nodige airplay op Triple J en gezien de Grulke Prize for voor Developing Non-U.S. Act op SXSW (waarmee ze opvolger is van Jade Bird) liggen er internationaal ook kansen.'Salt' wisselt trage ballads als "Soon" en "Push" waarin McMahon's stem de vrije kans krijgt af met meer rockgetinte tracks als "Keeping Time" en "Slow Mover", waarbij die laatste de gitaar erg doet denken aan een versnelde versie van Alabama Shakes' "Hold On".
En over vergelijkingen gesproken; McMahon's stem doet vaak denken aan Chrissie Hynde, zangeres van The Pretenders. Luister maar eens naar "Pasta", een nummer overigens met als thema 'waarom zit ik hier alleen maar pasta te eten terwijl iedereen om me heen stappen in het leven lijkt te maken?'.
Afsluiter "If You Call" is een beetje een discussiepunt. Hou je van nummers met kop, staart en hook zul je de bijna acht minuten erg lang vinden duren; echter ben je iemand die opgaat in een nummer en uitgerekte nummers prima vindt zul je dit het hoogtepunt van het album vinden.
En zo heeft 'Salt' voor elk wat wils.
Beoordeling: 6,4/ 10
Volgende week is McMahon te zien op Sziget in Budapest, waarna ze teruggaat naar Australië. Nederlandse of Belgische data zijn niet voorhanden, wel een video voor "Pasta".
leuk album, hopen op concerten in Nederland
ReplyDelete