albumreview: Lili Grace - 'Silhouette'

Lili Grace bracht 'Silhouette' uit met de focus op thuisland België, maar nu ook Nederland enige interesse toont krijgt het album ook hier enige promotie.

Wat doe je als je iets traumatisch meemaakt, in dit geval een dodelijk verkeersongeval van je broer? Dan ga je in een camper De Ardennen in en diep je dit uit zonder invloeden van buitenaf en verwerkt dit tot muziek. Althans dat deden Dienne en Nelle Bogaerts, de twee Vlaamse zussen achter Lili Grace. Het resultaat is na twee jaar werken 'Silhouette'. Hun beleving van het gebeuren verwerkt in 9 nummers. 

En hoe dat klinkt? Nou, redelijk bizar, waarschijnlijk net als hoe ze het ervaren hebben. Redelijk stemmig met hoofdrol voor een cello zoals in "Saints", een bizarre geluidscollage in "The Horde" of positief klinkend in het dansbare "Not God" met de tekst 'we pull back'. "Killer" klinkt dan weer erg kil (en verwijtend?), terwijl ze in "Fishing Spot" fantaseren over hoe te communiceren met hun broer en hoe dat zou zijn.

Een plaatje om even gezellig op te zetten? Nee, absoluut niet. Maar als je wil proberen te doorgronden wat iemand die iets ergs meemaakt ervaart, de chaos, angst en boosheid zeker een aanrader.

Beoordeling: 6,7/ 10

'Silhouette' is verkrijgbaar sinds 20 november 2020 en krijgt in Nederland nu ook extra aandacht. Door de huidige omstandigheden is er nog weinig mogelijk geweest qua promotie of optreden, maar ze hopen toch enige aandacht te genereren. Voor het gemak hebben ze het album op YouTube gezet met een video waarin je de teksten kunt meelezen.